JO9-2: Als je wint…

DSS JO9-5 – HBC JO9-2: 6-7

“Als je wint heb je vrienden, rijen dik, echte vrienden”. Dat zongen twee jonge junks genaamd Henny en Herman in 1984. Ik was toen 8 jaar oud, net als onze jongens van JO9-2 nu. Een geweldig liedje vond ik dat. Mijn vader draaide de volumeknop in de auto op mijn verzoek veel luider zodra Henny en Herman op Veronica weer voorbij kwamen. Toen al is mijn voorkeur voor winnen boven verliezen ontstaan, vrees ik. Ik vind winnen eerlijk gezegd gewoon leuker dan verliezen.

Voor het sterrenensemble van JO9-2 geldt dat we met veel plezier aan het seizoen begonnen en de moed erin hielden voor de kerst toen de puntjes spaarzaam binnen liepen. Super om te zien. De sfeer was altijd goed en gezellig langs de lijn bleef het. Dat heeft zich na de kerst uitbetaald! In 2019 ging alles vanzelf. Nagenoeg alle wedstrijden gewonnen.

Zo ook gisteren. DSS stond op het programma. De aftrap vanouds weer eens uiterst vroegjes om 8.30 uur. Jenoah sjokte nonchalant enkele minuten voor de aanvang het veld op, maar zei cool en ontspannen tegen mij dat hij er heel veel zin in had. Zo oogde het niet, maar hij heeft zijn woord houden, is gebleken.

Jean Paul en Lars waren helaas afwezig maar met Vico op goal en aanvoerder Mick begonnen we weergaloos aan de wedstrijd. De ene aanval was nog soepeler dan de andere. Steeds weer over 3 of 4 schijven vonden we met gemak het vijandige doel. Het scoren bleef even uit tot na ongeveer 5 minuten Adam zijn eerste goal van de dag maakte. Eveneens uit een heerlijke combinatieaanval via Koen en Cruz. Ook Jeroen en Mustapha konden hun ogen niet geloven, zo goed was het.

Adam zorgde snel daarop ook voor de 2-0. Met een glimlach liep hij met de borst vooruit terug naar de middenlijn nadat hij een voorzet van Gijs koelbloedig had omgezet tot een treffer.

DSS herpakte zich en kwam terug tot 2-2, mede omdat onze aandacht wat verslapte. Jenoah was – zoals hij had toegezegd vlak voor het begin – weldegelijk wakker en scoorde nog voor rust twee maal. Met iets meer rust in zijn spel hadden dat er vier kunnen zijn maar wat zaten ze er lekker in. Zijn onvoorspelbaarheid had DSS geen antwoord op. Mooi om te zien was de wisselwerking tussen Cruz, Gijs en Koen. Het leek erop dat ze – voor het eerst – bewust elkaar afwisselden tussen verdediging en middenveld. Vlak voor de limonade scoorde DSS nog een keertje. De ruststand 3-4 was terecht.

Na rust keepten Gijs en Jenoah elk een kwartje en was Vico veldspeler. Het spelbeeld blijf ongewijzigd. Wij hadden veruit het beste van het spel en DSS pakte slim goaltjes mee. Aanvoerder Mick zag een afvallende bal voor zijn voeten vallen en bedacht zich geen seconde. Verwoestend haalde hij uit. De bal was zo hard dat hij bijna belandde in het goal van het veldje achter ons. Te gek om te zien hoe onze rots in de branding Mick de counters van DSS pareerde. Koen had nog niet gescoord en was opzichtig op zoek naar zijn goal. Dat lukte natuurlijk. Nadat hij twee man uitspeelde faalde Koen oog in oog met de keeper niet.

Ook Jenoah legde aan voor zijn derde van de dag via een lange aanval samen met Vico, Cruz en Adam. Het leek erop dat we met ruime cijfers zouden gaan winnen maar DSS perste er met de moed der wanhoop ook nog 3 goals uit. Met nog enkele minuten te spelen werd het onverwachts toch nog spannend toen de 6-6 op het scorebord verscheen. Wie anders dan ijzervreters Gijs en Koen stroopten de mouwen op. Door een late treffer van Koen sleepten de boys verdiend de puntjes weg voor de poorten van de hel. Trots gingen de handjes uitbundig de lucht in bij het laatste fluitsignaal. “Gewonnen!” riep Vico uit volle borst.

Winnen brengt ons terug bij de muziek. Dit keer niet terug naar Henny en Herman, maar naar Duncan. Weken geleden voorspelde ik u al dat zijn liedje Arcade potentie had voor de overwinning op het songfestival. Niets bleek minder waar. Kwaliteit komt altijd boven drijven net als bij JO9-2.

Een over the top songfestival wordt toch leuk als je meedoet voor de winst. Leuk hé jongens, winnen!

Arjen Lindeman