Interview René Zwaneveld

Sinds 1993 “de financiënman” van Stichting Sportparken HBC… en nog véél meer. René tobt al een aantal jaren ernstig met zijn gezondheid, waarover later meer, maar tijdens ons interview blijkt dat het absoluut geen belemmering is geweest voor zijn tomeloze inzet voor ons aller HBC, zijn cluppie.

HBC Voetbal - Rene ZwaneveldGeboren en getogen in Heemstede (1963) groeide hij op in de Esdoornlaan in de bomenbuurt, volgde de Lagere School St. Antonius op de Kerklaan, voor het eerst mét meisjes in de klas, later gevolg door de middelbare school Sancta Maria in Haarlem, waarna hij stage ging lopen bij zijn uiteindelijke roeping, de belastingdienst. Hij deed het daar zò goed dat zijn baas er voor zorgde, dat hij uiteindelijk niet werd opgeroepen voor militaire dienst “wegens onmisbaarheid”…; tja, zo ging dat.

Teamleider
René wilde aanvankelijk naar de Politieacademie, maar werd daar niet direct toegelaten en is daardoor altijd bij de belastingdienst gebleven; geen stoffige maar uitdagende baan waar hij tot op heden met plezier werkzaam is als teamleider. Dat hij voor HBC, door zijn kennis van zaken op dat specifieke terrein veel voordeel wist te behalen spreekt voor zich.

Als teenager hield hij zich onder meer bezig met volleybal, judo en hardlopen, werd als 18-jarige in 1981 lid van HBC-tafeltennis en het jaar daarop kwam ook voetbal daarbij. Tafeltennis ging hem beter af, want met voetballen raakte hij “geen skippybal”. Misschien te laat begonnen? Getrouwd met Jacqueline en vader van twee prachtige dochters Ilse en Sabine woonden zij aanvankelijk in Heemstede, verhuisden naar Hoofddorp, maar zullen later zéker terugkeren naar hun geliefde Heerlijkheid, het liefst op een steenworp afstand van de Cruquiusweg…

Bestuurder
Tafeltennisser René werd al na zijn eerste jaar gebombardeerd tot wedstrijdsecretaris, waarna hij van 1988 tot 1994 voorzitter was van deze bloeiende HBC-tak; zijn beginjaren van een lange periode tot op heden als HBC-bestuurder. Tafeltennis doet het meer dan goed, zelfs landelijk en wordt tot zijn vreugde geleid door een aantal actieve leden, chapeau!

Door die functie bezocht hij regelmatig de reguliere Sportraad-vergaderingen met de andere HBC-besturen en bleef niet onopgemerkt. Stichtingsbestuurders Jan Apon en Jacq Spann waren daarbij doorgaans ook aanwezig en toen penningmeester Ton van der Eem het stokje na 18 jaar wilde gaan doorgeven werd René door hen gevraagd of dat misschien iets voor hem was; penningmeester van de Stichting en hij zei ja.

Bouwen
Zo trad René vanaf 1993 toe tot de derde generatie Stichtingbestuurders. De eerste generatie waren de pioniers uit de jaren ’50 die ons sportpark realiseerden; de heren Piet Kemp, kapelaan Bakker, Willemse, Boot, van Liemt, van der Poll, Nelis en Warmerdam, waaraan wij ons schitterende complex te danken hebben. Met de welwillende medewerking van vooral het Seminarie en de Gemeente Heemstede overigens.

Begin jaren ’70 trad de tweede generatie Stichtingbestuurders aan met Charles Atmer, Jan Apon, Ton van der Eem, Corrie Roest en Jacq Span. Dit bestuur legde de grondslag voor professionalisering van groot onderhoud aan de velden en opstallen, ingrijpende renovaties en uitbreidingen en werd gedwongen door de Gemeente in verband met met de hoogte van de jaarlijkse subsidie, tot het verwerven van “eigen” inkomsten en dat betekende bouwen. Zo werden onder anderen de krantendepôts gebouwd voor de Telegraaf, HD en reclamedistributeurs om zodoende huurpenningen te genereren.

De derde generatie Stichtingbestuurders met onder meer Rut Assendelft, Marc Lukkien, Gerard de Wit, Herman Bosman, good old Jan Apon, Maarten Preijde, Kees Pijpers en René zelf gingen enthousiast voort op de door hun voorgangers ingeslagen weg en realiseerden veel, héél veel.

Schouders
“Er brak een leuke tijd aan waarin veel is gerealiseerd,” vertelt René. “Denk daarbij aan de aankoop van veld vier, in gezamenlijkheid met de Sportraad, een hoogtepunt, maar ook de realisatie van de kantine ten behoeve van tafeltennis, de renovatie van de kleedkamers onder de tribune, de kinderopvang, nieuwbouw kleedkamers of de aanleg van kunstgrasvelden. Het besturen van een club of stichting is leuk als je het goed met elkaar kunt vinden en gezamenlijk de schouders eronder zet.”

“Binnen de Stichting Sportparken HBC ging dat uitstekend, ondanks dat we het vaak niet direct met elkaar eens waren, maar uiteindelijk kwam er wel altijd consensus. Als er zoveel initiatief wordt genomen en plannen worden gerealiseerd, geeft dat ook wel eens problemen richting de Sportraad of de gebruikers. Er was af en toe wat ruis op de lijn, maar het uiteindelijke resultaat mag er denk ik wel zijn. Een prachtig Sportpark waar we recht trots op mogen zijn.

HBC VoetbalUitdaging
René zit op zijn praatstoel en vervolgd: “In 2011 zat de kantinecommissie zonder penningmeester en was het moeilijk om een nieuwe commissie van de grond te krijgen. Ik heb wel even getwijfeld, maar vond uitbesteden van deze werkzaamheden niet zo’n goed idee en heb dit daarom ook opgepakt.

Penningmeester van de kantine zijn is niet lastig, maar vraagt wel elke week een paar uurtjes tijd, waaronder de vaste maandagavond voor lopende zaken. Het leuke van deze taak was ook wel dat de verbouwing en aanbouw van de kantine voor mij een uitdaging was.

Nuttig
“Na ruim 35 jaar – de nieuwe Toekomst II kwam na de brand in 1980 – was het gebouw hard toe aan een grote renovatie en ook de aanbouw van de serre leek nuttig en nodig. Ook hier in eerste instantie veel verschillende meningen, maar ik vind de verbouwing van de kantine zeer geslaagd en gezien de vele positieve reacties denk ik dat een ieder het daarmee eens is.”

Regelmaat
“De kantinecommissie is een leuke groep mensen die zeer betrokken is met de club, maar met name bij de kantine merk je wel dat de maatschappij verandert en dat het steeds moeilijker is om vrijwilligers te vinden die met enige regelmaat bardiensten op zich willen nemen. Steeds meer werk op de schouders van een kleiner wordende groep en daar zal HBC op korte termijn op moeten inspelen en bijvoorbeeld ouders van jeugdleden meer moeten betrekken bij de vereniging.

“Ik ben dan er ook een groot voorstander van om ouders te verplichten een bijdrage te leveren aan de vereniging in de vorm van vrijwilligerswerk en dat kan divers zijn, zoals het op zaterdag plaatsen en verwijderen van de doeltjes en een bardienst of bestuursdienst draaien. Ik weet zeker dat HBC Voetbal nog veel meer taken weet welke nu blijven liggen. Vrijwilligerswerk geeft ook meer binding met de vereniging en maakt deze daardoor sterker.

Flexibiliteit
Over zijn rol als penningmeester van de Stichting oppert René, dat het niet zoveel tijd kost, behalve rond het opzetten en uitvoeren van grootschalige plannen zoals in de laatste jaren. Hij kon dit laatste doen, omdat hij op zijn werk, door de nodige flexibiliteit daar, voldoende vrijheid had om tussendoor HBC-zaken te regelen en “thuis” ook altijd op de steun van zijn lief Jacqueline kon rekenen.

Zijn optreden als bezielde en betrokken “projectleider” leidde desgevraagd volgens René niet tot solistisch optreden, omdat altijd alles gebeurde in overleg met het gehele Stichtingsbestuur en andere betrokkenen. Voorop stond dat het uiteindelijke doel gehaald diende te worden, er soms knopen moesten worden doorgehakt, alles in het belang van zijn club HBC Voetbal en hij slaagde daarin telkenmale cum laude.

Uitzaaiingen
Zoals in de aanhef reeds opgemerkt, tobt René de laatste jaren met zijn gezondheid en de vooruitzichten zijn niet goed. Aanvankelijk begonnen met darmkanker, daarna blaaskanker met uitzaaiingen in de lymfen welke niet goed onder controle zijn te brengen. In januari van dit jaar werden deze operatief verwijderd, maar uit een recente scan blijken er zich nieuwe uitzaaiingen voor te doen.

Een slechte ontwikkeling met als resultante een zeer onzekere nabije toekomst. René vind het daarom van belang zijn functie in de Stichting binnenkort over te gaan dragen, hoezeer het hem ook aan het hart gaat. Hij heeft namelijk nog talloze ideeën om het sportpark nog functioneler te maken.

Dromen!
“De Stichting is financieel gezond, de samenwerking met de kinderopvang op ons sportpark is een groot succes en het park ligt er nu heel mooi bij, maar over een kleine 10 jaar moet er in de kleedaccommodatie, de sporthal en ook het kinderdagverblijf onder de tribune geïnvesteerd worden en de vraag is of renovatie in dit oude onderkomen verstandig is. Naar mijn mening is totale nieuwbouw dan ook onontkoombaar. Dat geeft, met een bouwoppervlakte van ruim 50 x 20 meter enorme kansen voor alle gebruikers. Een mooi project en over 10 jaar financieel haalbaar. Durf te dromen!

Verbinden
Over de structuur bij HBC is René kort, “die is goed omdat alle afdelingen als zelfstandige verenigingen zelf bepalen en verantwoordelijk zijn voor het beleid van de eigen afdeling. Dat daardoor de rol van de hoofdvereniging (Omnivereniging) wat is verlegd, is duidelijk. Haar taak is nu een verbindende factor te zijn tussen de diverse verenigingen en daarbij de gezamenlijkheid bewaken met als instrument de Sportraad.”

Onderscheid
Moet HBC op 100% amateurbasis verder? “Absoluut,” stelt René, “hiermee onderscheidt HBC zich van andere verenigingen. De leus De leukste club in Heemstede en ver daarbuiten is niet alleen een leus, maar ook de werkelijkheid. Qua accommodatie hebben we alles om daar invulling aan te geven.” Daarnaast denkt hij dat er initiatieven moeten worden ondernomen om bijvoorbeeld voor elke leeftijdscategorie een mooi toernooi te organiseren, mogelijk zelfs één of twee internationale toernooien per jaar. Jezelf onderscheiden: daar gaat het om.

Vlaggenschip
René: “HBC Voetbal is in de afgelopen 15 jaar in ledenaantal sterk gegroeid en gezien de omvang van de vereniging speelt het vlaggenschip van de club, het eerste elftal op een te laag niveau. Dat is niet goed voor de ontwikkeling van de vereniging en je ziet dan ook dat het moeilijk is om talent vast te houden. Aan een aantal randvoorwaarden om te kunnen presteren, wordt ruimschoots invulling gegeven. Een groep vrijwilligers is daar dagelijks mee bezig en het lijkt wat dat betreft soms wel een profclub te zijn. Anderzijds onderscheiden wij ons niet van vele andere verenigingen in de regio en vinden we het al snel goed als er niet wordt gepresteerd.”

Breedte
Rene meent dan ook dat er voor gezorgd moet worden dat HBC de komende jaren via promoties ten minste tweede klasser dient te worden “en dat moet geen loze kreet zijn”. “HBC is een voetbalclub die naast de breedtesport ook prestatief wat wil laten zien. Over de verwachtingen moet daar uitdrukkelijker over gesproken worden, niet alleen richting trainersstaf maar ook van de spelers mag meer verwacht worden. Om het beter presteren mogelijk te maken is het goed om aan extra randvoorwaarden te denken zoals bijvoorbeeld een trainingskamp in januari. In sommige gevallen kunnen talentvolle spelers – om ze aan de vereniging te binden – als (jeugd)trainer worden ingezet.”

“Onderscheidend zijn en ervoor zorgen dat HBC Voetbal de leukste club in Heemstede en ver daarbuiten is, zowel prestatief als in de breedte, met mooie toernooien en feesten, waar je op zaterdag of zondag graag naar toe gaat; dat moet er voor zorgen dat leden graag bij HBC Voetbal willen spelen en de eigen jeugd in het eerste elftal staat. Dat HBC Voetbal daarbij altijd een amateurvereniging blijft, moet niet aan worden getornd.

Waardering
Ten slotte komt de onlangs aan René uitgereikte Koninklijke onderscheiding ter sprake. Hij is daar – naast de verrassing en getoonde emoties – terecht trots op en ook zeer vereerd. Zo’n onderscheiding wordt immers door andere bestuurders van de club aangevraagd en daaruit spreekt waardering. Hij is dan ook met recht trots om deel uit te maken van onze mooie vereniging.

René, je kunt omzien naar een geweldige tijd bij HBC waarin je toegevoegde waarde voor de club staat als een huis en mede is bekrachtigt door de Gouden Speld van de Sportraad. Je bent een kanjer!

JS